Dutch Village, Divi Resorts (low rise)

Naast onze eigen belevenissen vind ik het ook harstikke leuk om jullie een kijkje te laten nemen in het virtuele Aruba. Mijn idee was al lang om eens langs de hotels te gaan en daar foto's van te nemen en/of te filmen. Vaak kom je als "local" alleen op de stranden die niet bij de hotels liggen, waardoor je de andere mooie plekjes vaak vergeet.

Het leek me daarom een leuk idee af en toe eens een hotel binnen te stappen en mijn bevindingen op de weblog te zetten. Dus ben ik maar begonnen bij de "Dutch Village", behorende bij het Divi Resort. Het is gelegen in de zogenaamde "low-rise- hotel zone"en het leuke er van is dat je vanuit je terras zo het strand op loopt. Lekker kleinschalig (tenminste: vergeleken bij de high-rise hotels) en je hebt kilometers wit strand waar je nog lekker rustig kunt liggen (en natuurlijk zwemmen in de zee).

De zee is hier wel iets minder rustig, maar zeker geschikt om lekker in te zwemmen zonder gevaar. Het hotel heeft een leuke bar met rieten afdak op het strand, waarbij je lekker hoog met je coctailtje over het strand en de zee uit kijkt. 

Het enige minder mooie vind ik zelf dat je aan één kant uit kijkt op de hijskraan van de containerhaven en dat achter het laatste stukje strand bij dit hotel direct de weg ligt. Maar ach, wat maakt dat uit als je de mooie kleur van het water en het strand ziet.

Ook op dit strand worden er in het seizoen schildpadnesten gevonden. Zoals je hier verder ook op de foto ziet worden deze, na ontdekking, keurig afgezet en beschermd. Het uitkomen van de eieren is een unieke ervaring om te zien.

Ik hoop jullie de komende weken nog mee te kunnen nemen naar meerdere hotels, strand- of natuurgebieden en daarmee een tipje van de sluier te kunnen oplichten van al het mooie dat Aruba te bieden heeft.

 Schildpad broedplaats

Uitkomend schildpad-nest

Bijna schoolvakantie

Als mama gaat mozaïken kunnen de kinderen natuurlijk niet achter blijven. Dus zaterdagochtend hebben ze een leuke moeder-kind mozaïk workshop gehad. Angelo kon maar geen keuze maken uit de materialen en Laura had meteen al een idee. Uiteindelijk zijn ze alle twee heel erg leuk geworden en einde van de ochtend mochten de kunstwerken mee naar huis.

Milo, Laura en Angelo met hun kunstwerken!

Verder rest er nog maar anderhalve week voordat de grote vakantie begint. Met de punten die ze nu hebben gaan ze dik over en begint Laura na de zomervakantie alweer aan haar laatste jaar basisschool (kleine meisjes worden groot). Maar eerst gaat ze komend weekend nog afzwemmen voor haar F-diploma (vergelijkbaar met Nederlandse zwemvaardigheid III). Dat is dan meteen ook het hoogst haalbare zwemdiploma op Aruba. Als ze het haalt heeft ze volgend jaar weer een extra dagje vrij om te studeren en ook nog wat extra vrije tijd.

De zomer gaan we vullen met leuke kampen. We hebben de kinderen zojuist opgegeven voor een  surfkamp (zie foto) en ook nog voor een 3 daagse cursus windsurfen, een bodyboard- en een snorkelmiddag. Het is gewoon heerlijk op Aruba om met deze warme zomermaanden in het water bezig te zijn. Sandro is van de zomer ook lekker drie volle weken vrij en misschien komt mijn moeder nog een weekje over. Dus genoeg te doen en om te genieten!

 Eén van onze Mexico souveniers: een mooie Maya kalender!

Dressuurwedstrijd Laura, Dia di tata & afzwemmen Angelo

Etentje bij Italiaan, Palm Beach

Vrijdagavond met een kado gekregen bon (!) lekker uit eten geweest bij Gianni's: een italiaans restaurant in Palm Beach tegenover Radisson Hotel. Heerlijk gegeten en iets te veel gedronken. Het restaurant was zo duur dat we zelfs nog flink tekort kwamen aan de kadobon. Over het algemeen zijn de restaurants allemaal van topklasse op Aruba maar heel erg duur. Dat komt omdat ze dollarprijzen hanteren voor de toeristen en de salarissen natuurlijk gewoon in florins zijn.

 Dressuurwedstrijd level medium I

De volgende dag stond de dressuurwedstrijd van Laura op het programma. Weer een niveau hoger dit jaar, namelijk Medium I. Ze werd vijfde en had goed gereden. Toch best spannend om helemaal alleen in de bak te rijden.

 Laura op Tornado

Op het einde van de middag de prijsuitreiking en daarna moe, maar voldaan, naar huis.

 

 Prijsuitreiking

Ook voor Angelo was het een spannend weekend, want hij mocht zondagochtend afzwemmen voor zijn C diploma. Er komt op Aruba best veel bij kijken. Bij C krijg je al een stukje reddingszwemmen (slepen) en je moet wel 8 banen ononderbroken zwemmen.

Een trotse Angelo

We waren dan ook erg blij toen we het verlossende bericht kregen dat hij was geslaagd (op Aruba kun je op de officiële afzwemdag gewoon zakken; er is voor C geen proefzwemmen vooraf).

Als klapper op de vuurpijl hebben we Sandro getrakteerd op een enorm gaaf vaderdagskado, namelijk een middagje landzeilen. Al na een paar rondjes had hij de slag en smaak te pakken en vloog hij enorm hard over het zand. Het was ontzettend gaaf en hij was dan ook heel blij met zijn kado.

 Aan het touw trekken is harder, los laten is zachter!

 Angelo in zijn "vaderdag- shirt"

 

Na een heerlijk verfrissende douche (we zaten helemaal onder het zand) nog even Wim een fijne vaderdag gewenst. Daar was het gezellig druk, want de kinderen en kleinkinderen komen allemaal langs op vaderdag. En natuurlijk lekkere drankjes en hapjes, want we zijn immers op Aruba.


Sandro, met zijn vader Wim (Wim is 70+ , maar nog steeds heel fit. Hij rijdt nog dagelijks de schoolzwembus)!

Oranje boven op Aruba en verjaardag Laura

En toen was het zover: Nederland tegen Denemarken. Vol goede moed onze Oranje shirts aan, want hier op Aruba is het ook behoorlijk oranje gekleurd. De teleurstelling was dan ook groot toen bleek dat Nederland verloor.

De volgende dag, zondag, Laura's 11e verjaardag gevierd. Ze kreeg een i-pod touch cadeau van ons en van oma en opa van Tetering een mooie bikini. Het kado van opa Weijnen is nog onderweg. En natuurlijk veel felicitaties, via de digitale weg.

 Op Rodgers Beach hebben de meiden lekker gezwommen, veel lol gehad en de afsluitende BBQ was heerlijk. We hadden stralend weer, dus het water was aangenaam warm.

Verder heb ik eindelijk mijn definitieve papieren binnen en mag ik van rechtswege op Aruba blijven. De regeling is namelijk onlangs veranderd voor degene die voor 2006 met een Arubaan getrouwd zijn en aan bepaalde voorwaarden voldoen. Dus geen jaarlijkse verlenging meer met de daarbij behorende wachtrijen en vereiste geduld, geen werkvergunning nodig als ik zou willen gaan werken en geen gedoe meer bij het verlaten en terugkomen op Aruba. Dat geeft een fijn gevoel!!!

Nu alleen nog mijn nieuwe ziektekostenpas ophalen, die ook weer gekoppeld was aan de einddatum van mijn vergunning. Deze wordt dus nu ook voor onbepaalde tijd.

We maken ons nu verder op voor de schoolvakantie van de kinderen. Nog 3 weekjes te gaan. Sandro is de helft van de zomervakantie vrij, dus tijd genoeg om leuke dingen te doen. Intussen zelf nog een mozaïk cursus gedaan en best trots op mijn eerste creatie: een spiegel met een leguaan er op.

Aan het werk aan mijn leguaan spiegel

 Na 3 lessen was hij af! Nu alleen nog drogen.

Het heldere water van de Cenote de Dzitnup

Iets ten westen van de stad Valladolid ligt de "Cenote de Dzitnup". Het is een natuurlijke bron. Je kunt de steile gladde trappen afdalen om vervolgens te gaan zwemmen. Echter, er is één probleem: het water is wel 100 meter diep, dus je moet heel goed kunnen zwemmen!

Gezien de diepte, besloten we, ondanks het hulptouw, de sprong maar niet te wagen. Wel een mooi gezicht trouwens hoor, dat mooi gekleurde water.

De dag werd afgesloten in "Habucuala sunset", waar we tevens een Maya show zagen (elke maandag). Die nacht maar 3 uurtjes geslapen, want om half 4 s ochtends kwam de Cancun shuttle bus ons al ophalen, gezien onze vroege vlucht naar Miami.

In Miami waren we zo vroeg dat we maar een taxi naar de Dolphin shopping mal lhadden genomen, aangezien onze vlucht naar Aruba pas om 7 uur s avonds vertrok. Wat moet ik nu zoveel uur in een shopping mall dacht ik. Maar je kwam ogen te kort, zoveel er te krijgen was.

Uiteindelijk met leuke Nautica kleertjes voor de kinderen naar huis gegaan en de volgende ochtend een happy weerzien met de kinderen. Wat was het heerlijk, maar ook weer zo fijn om weer bij Laura en Angelo te zijn.

Het lieflijke stadje Valladolid

Hmmm, lekkere Tequilla!

 

Lunchen in een mooie Hacienda (La Casona)

Maandagmiddag hebben we ook nog een bezoek gebracht aan Valladolid; een mooi lief stadje tussen Merida en Cancun. Het is de op 3 na grootste stad van het schiereiland Yucatan en werd door de Spanjaarden gesticht op de plaats van de vroege Maya nederzetting Zaci. Het groeide al snel uit tot een belangrijk religieus centrum.

In 1552 bouwden de Franciscanen hier de eerste kerken van Yucatan. Door het stadje wandelend zie je kleine Spaanse koloniale huizen (Calle straat). Het hoofdplein, met de kerk, vormt het centrum. Hier zie je mayavrouwen geborduurde jurken verkopen.

Straatbeeld Valladolid

In Mexico is men zeer religieus.

Bij het bezoek hoorde ook een Mexicaanse lunch in een Hacienda. Zag er allemaal erg gezellig uit en we hebben Tamarijnsap gedronken. Na het bezoek aan Valladolid zijn we doorgereden naar de Cenote de Dzitnup.

 Iglesia de San Gervasio

De typische klapdeurtjes die je ook vaak in films ziet.