Malmok runners / Dutch Strong

Om het nieuwe jaar 2020  goed te beginnen, ben ik in januari gestart bij de Malmok Runners. Een super leuke ren groep onder leiding van coach Melvin Dabian (2Fast For You coaching systeem). Voor die tijd rende ik altijd alleen en bijna altijd dezelfde route. Zoals ik een van mijn vorige blogs al schreef ben ik sinds mijn ooghandicap actief gaan hardlopen, onder het motto "carpe diem". Sindsdien heb ik gemerkt dat ook al heb je heel veel pech in je leven, je heel veel voldoening kunt halen uit een leuke hobby. 

De donderdag interval training in het stadion

Toen ik een berichtje stuurde naar coach Melvin om te informeren of er plaats voor mij in de rengroep was, kreeg ik al heel snel een enthousiaste uitnodiging terug. Eigenlijk ben ik toen al gelijk dezelfde week aangesloten . Ik herinner me nog dat de eerste keer een middellange tot lange afstandsloop was op zaterdag van 14 kilometer en dat we gestart zijn bij Alhambra. Het leuke was dat ik meteen werd opgenomen in de groep, die bestaat uit diverse niveaus en leeftijden. Ik ben natuurlijk al 50 en ik zie aan één kant nog maar 3 procent, waardoor ik natuurlijk niet de snelste ben, maar omdat je allemaal één bent, voel je dat niet.

In het midden coach Melvin

Ik werd opgenomen in de "Dutch Strong": een leuke naam voor een fanatiek groepje, met ondermeer Sonja, hierboven op de foto. Hierna zouden nog vele loopjes volgen, totdat helaas half maart het Covid virus uit brak. Nu moeten we even zonder onze coach Melvin doen en alleen. Maar trouw ontvangen we 5 maal per week een trainingsschema, waardoor we toch gemotiveerd blijven.

De eerste race van 2020: de zware Urataka heuvel run

2e prijs in leeftijdscategorie 50-54 bij de Urataka run

Hoe ziet een trainingsweek er uit? Voor mij houdt dit ongeveer 5 tot maximaal 6 keer per week hardlopen in. De week start altijd met een herstel run op maandag van zo'n 6 tot 8 kilometer. Het melkzuur uit de benen proberen te krijgen van de long run van het afgelopen weekend. De start is vroeg, namelijk 04:45 uur, zodat je nog voor het werk kunt rennen. Da's even wennen, maar met de Arubaanse temperaturen wel heerlijk.

Op de dinsdag- en donderdag vindt de training in de middag plaats. De dinsdag vaak bij Eagle Beach en donderdag meestal einde van de dag in het stadion te Dakota. Afgewisseld worden interval trainingen, met ook vaart spel (Fartlek) en vaak na een wedstrijd een circuit training. Om de zoveel weken volgt er een afbouwweek, waarbij de kilometers wat afnemen om het lichaam weer bij te tanken. Voor de interval begint zijn er de "running drills" , zoals met de knieën omhoog, squads etc. en de "striders " (lopen op techniek, meestal 4 maal 100 meter). Geen enkele training is qua omvang en indeling hetzelfde. Soms wordt op afstand/meters gerend, soms op tijd. Bij het laatste zet Melvin ook vaak het piramide spel in, waarbij je begint met lang en telkens korter en sneller loopt als in een piramide. En natuurlijk is er in het weekend een long run.

Laatste training voor aanvang halve marathon, die toen nog door zou gaan 

Hoogtepunt voor mij was het podium bij de RCA run. Ik was toen derde in mijn leeftijdscategorie . Bij de Urataka run was ik tweede, maar toen was ik al naar huis, ervanuitgaande dat ik toch geen prijs gewonnen had. Maar het podium op als beloning van Melvin's trainingen is toch wel heel bijzonder, alhoewel ik besef dat dit natuurlijk niet bij elke race zal zijn. Er zijn zo veel goede snelle rensters in mijn leeftijdsgroep.

RCA run (in roze top)

Op het podium

En natuurlijk als tweede hoogtepunt het oefenen van de halve marathon route. De halve staat al een jaar op mijn bucketlist, maar ging helaas dus niet door. Wie weet, later dit jaar.

In actie tijdens een interval training op de weg 

Een vroege vogel run (04:45 am!)

Ik eindig met een gedicht uit het Runners tijdschrift van deze maand:

"Het gaat er niet om wie wint de strijd. Het gaat niet om de snelste tijd. En niet om een trainingsomvang in een week. Het gaat niet om wie wie verslaat. Of waar je op een ranglijst staat. En ook niet om wie ooit het snelste bleek. Het gaat niet om een finishlijn. Om eerste of laatste te zijn. Je wint medailles, man, je bent bekend! Het gaat niet eens omdat record. Natuurlijk, knap, daar doe je 't voor. Maar het gaat er om dat je een loper bent. Het gaat om de wind in je gezicht. Dat allereerste ochtendlicht. Je loopt, je lijkt de enige op aard. Het gaat om je loopt en voelt. Je weet: zo is mijn lijf bedoeld. Het gaat om gratis, maar toch veel waard. Het gaat om donker, beetje maan. Om 's-ochtends laat, maar toch gegaan. De stad die bijna slaapt, terwijl jij zweeft. Het gaat om zwoegen (dat komt voor). Je overwint jezelf, gaat door. Afzet, landing, weten dat je leeft. Het gaat niet om wie de snelste schoen kan kopen. Het gaat, uiteindelijk, altijd, alleen om lopen".

TOT BLOGS. KEEP ON RUNNING IN A FREE WORLD!