Wat heerlijk is het toch als je met zo weinig tevreden bent. Neem nu Angelo. Hij vindt het heerlijk om lekker op de rotsen te klimmen. Of laat hem gewoon lekker in de knoek lopen. Dit zijn de Arubaanse bossen, ofwel de Mondi. Daar krijgt hij ongelofelijk goede zin van en hij vraagt dan ook regelmatig wanneer we nu weer eens gaan.
Vandaag kwamen we ook nog een "Choco" tegen (Arubaanse uil). Schitterend om zo dichtbij te zien. Het eiland is klein, maar de natuur is zo overweldigend mooi hier. Wel is het afzien qua temperatuur, want september is een van de warmste maanden. In tegenstelling tot vorig jaar is het veel droger en voelt het, doordat de wind regelmatig weg valt, zeer warm aan met een hoge luchtvochtigheid. Als de auto even op de oprit geparkeerd staat geeft hij dan ook al snel 40 graden aan!
(
En dan Laura: zij geniet nog steeds met volle teugen van haar paardrijles op zaterdagmiddag. Vooral de springles (eens per maand) is favoriet. Ze wordt dan ook al steeds zekerder.
Tenslotte tellen we af, want over een week komt opa, ofwel mijn vader, voor een week op bezoek. En dat is natuurlijk groot feest!
Oranjestad Time
Geen opmerkingen:
Een reactie posten