New Orleans: stad van de jazz en gietijzeren balkons

NOLA: New Orleans Lousiana. De stad van de jazz muziek en gietijzeren balkons. Ja, ik weet het: ik maak even een zijsprong, maar de update over Ruby en het tropische Aruba volgt zeer binnenkort .
We gaan eerst even naar het diepe zuiden van Amerika, waar Sandro en ik op vrijdag 11 november 2016 geland zijn op Armstrong International Airport, genoemd naar de wereldberoemde jazz trompettist, welke zijn carrière begon op de straten van New Orleans, maar later verhuisde naar het koude Chicago.

Natuurlijk waren we hier voor een reden, namelijk het congres van de American Heart Association, dat elk jaar in een andere stad gehouden wordt (alhoewel om de zoveel jaar dezelfde stad weer terug komt). We verbleven in de meest historische wijk van New Orleans, namelijk French Quarter. Vanuit je hotel loop je zo de Bourbon Street en Royal Street in. Lopend door deze straten waan je je in een film. Is Bourbon Street vooral heel hip met cocktail bars, feestende mensen op de gietijzeren balkons en overal muziek op straat, daarentegen is Royal Street meer de straat van de antiekwinkels vol prachtige Franse voorwerpen. Hier vind je ook Antoine Peychaud's Pharmacy (op nummer 437), waar - heel belangrijk - de cocktail werd uitgevonden.

De vele prachtige, zorgvuldig gerestaureerde gebouwen huisvesten tegenwoordig chique winkels en restaurants.

In de Canal Street, herkenbaar aan de hoge hotel torens, rijden de zogenaamde Street Cars. De rit van circa 10 kilometer met de groene lijn brengt je via de wat chiquere wijken van New Orleans en de Lee Circle naar het Garden District. Een hele mooie rit, die je maar $ 1,25 kost.

Sfeervolle jazz muziek nabij French Market Place

Mijn eerste wandeling (mijn, omdat Sandro in het grote congrescentrum was) voerde via Royal Street, naar French Market, Woldenberg Park, de Riverwalk en via Canal Street terug naar Hyatt French Quarter. Een wandeling die ongeveer 45 minuten duurt, zonder tussenstops .

En die stops zijn er genoeg, zoals bijvoorbeeld de French Market, waar je verse producten uit Louisiana kunt kopen, zoals vis, specerijen en zelfs aligator vlees. Natuurlijk ook een leuke Flea Market, waar je tal van souvenirs kunt kopen.

Vlakbij de French Market ligt Jackson Square. Een plein waar nu veel jazz optredens worden gegeven, maar wat vroeger niet meer dan een modderig veld was met de naam Place d'Armes. Hier werden soldaten getraind, misdadigers op het schavot geplaatst en executies uitgevoerd. Later werd het plein hernoemd ter ere van generaal Andrew Jackson, die in 1815 de Britten versloeg tijdens de slag bij New Orleans. 

En wat doe je als je dorst hebt? Juist; dan strijk je neer bij Café du Monde. Neem wel een wachtrij van 30 minuten voor lief. Maar hier moet je de legendarische gesuikerde beignets eten met een café du lait, waar het cafe beroemd voor is. Op de foto van Sandro kun je zien dat je daarbij niet op de calorietjes moet letten, want men is niet zuinig met de suiker, ha ha.

Waar je ook lang voor in de rij moet staan, zijn de populaire restaurants in French Quarter, zoals het Acme Oyster House. Hier eet je een dozijn rauwe oesters, wat dan weer voor veel "vitamines" zorgt voor de mannen, maar waar ik toch liever ging voor de Po-Bo. Letterlijk een "arme jongens brood": heerlijk broodje met langzaam gegaarde rosbief, mmm. Wel even wennen dat niet alleen buiten de airco aan staat (16 graden voelt toch een beetje koud voor mij), maar binnen ook nog eens de ventilatoren en airco's in de eetcafe's op volle toeren draaien. Ook niets meer gewend natuurlijk.

De gezellige French Market

Ook s'avonds is hier genoeg te doen. De Bourbon Street is dan erg schreeuwerig en vol met ietwat aangeschoten mensen. Dat komt ook omdat hier "to-go-coctails"" erg populair zijn. Met Mardi-Gras, het carnaval van New Orleans, schijnen er vanuit de balkons kettingen gegooid te worden naar vrouwen die eventjes hun shirt omhoog doen (ehum, een tikje ordinair), maar van carnaval in november gelukkig nog geen sprake (hoeveel kettingen zou ik dan al om hebben: ik denk geen één).

In de "Shops of Canal Street", een overdekt winkelcentrum, zit een bioscoop waar je kunt eten tijdens de film. We bestelden een soort kaas platter met een lekker glaasje wijn tijdens "Inferno" en hoefden maar op het knopje te drukken voor een extra bestelling. Heel decadent, maar het werkt natuurljk niet echt om in het donker te eten en ook nog film te kijken. Maar dat hebben we dan ook eens meegemaakt.

Opname film in Royal Street

Gerechtsgebouw

Een van de leukste restaurantjes vind ik toch persoonlijk wel "Arnouds". Hier eet je met Jazz muziek. Meer die Dixieland Jazz, die zo vrolijk klinkt. Je betaalt $4 voor de muziek, maar wel super gezellig.

Mardi Gras: carnaval van New Orleans

Verder zijn "Emeril's" en "Galatoire's" erg goed. Voor een blik terug in de tijd moet je naar de Missippi rivier gaan. Hier vaart de stoomboot "Natchez", die jazz muziek en eten aan boord heeft en waar je een kijkje in de "team engine room" kunt nemen.

Missippi rivier

Koets : een privé ritje kost maar liefst $100,00 .

Boodschappen doe je bij "Rouses": een knus klein supermarktje, waar je maar met 1 persoon tegelijk door een rij kunt lopen maar allerlei streek lekkernijen kunt kopen: op ongeveer nummer 600 in de Royal Street.

Naast shoppen in ondermeer de "Lake Side shopping mall" voor de kids, ook nog een spinninglesje meegedaan in een van de sportscholen van New Orleans ("you have a lot of energy" the instructor told me) en gerend op de Riverwalk en vanmiddag een toer geboekt naar de buiten wijken.

Mississipi rivier 

Stoomboot Natchez

De bekende streetcar van New Orleans. 

Wandelroute door het historisch district van Canal Street

 Brennan's: in 1870 gebouwd voor een Spaanse koopman. Werd later een bank en in 1954 een restaurant. Balkonhek is gemaakt van gietijzer.

 Louisiana State Bank

 Antoine's Peychchaud's Pharmacy : de apotheek waar de cocktail werd uitgevonden (thans antiekwinkel)

 Jazz band in Royal Street

de La Branche Buildings: deze gebouwen, versierd met prachtig ijzerwerk in de vorm van eikenhouten bladeren werden in 1835 gebouwd door Jean Baptiste LaBranche, eigenaar van een suiker plantage.

Tijdens het congres te koop

NOLA: een verrassende stad, met veel onverwacht mooie dingen om te zien. Een aanrader voor iedereen. 

Niets missen? Volg je dan aan als "email follower" op de home page van deze blog. Zo krijg je bij een nieuwe blog een bericht en blijf je op de hoogte. We keep in touch! 

Cemeterie: doden kregen een ring aan en konden daarmee op de bel drukken ls ze levend zijn begraven waren. Na een jaar en een dag de volgende overledene in hetzelfde graf

 op de Natchez