Spectaculaire tocht door Park Alejandro de Humboldt

De tweede en laatste excursie staat het meest in mijn geheugen gegrift . Namelijk een wandeltocht door Parque Nacional Alejandro de Humboldt. Dit is een regenwoud dat zo'n 50 kilometer ten noorden van Baracoa ligt. Het natuurpark biedt de grootste biodiversiteit van Cuba en staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco.

Wilde varkens

Om te beginnen was de luchtvochtigheid ontzettend hoog: klam en vochtig en veel hoogteverschillen . Op het laatste moment besloot Sandro met de kinderen toch niet mee te wandelen vanwege de "zwaarte" van de tocht en dus sloot ik mezelf aan bij een groep waag halzen.

Het was een adembenemend mooie, maar super zware tocht. Eerst door de brandende zon, waar weinig vegetatie was. Mijn fles water was na een half uur al leeg, toen we nog aan het klimmen moesten beginnen! Gelukkig werd er onderweg een kokosnoot open gehakt en konden we daaruit drinken. Volgens mij heb ik nog nooit zo'n dorst gehad.

Echter, de vele mooie uitzichten maakten erg veel goed. De gids had ons echter al gewaarschuwd dat de paden modderig zouden worden en uitglijden niet te vermijden zou zijn. Dus een stevige tak gezocht en met Laura's schoenen aan omdat die van mij bij de Yumuri tocht kapot waren gegaan. Reden waarom Laura ook niet met mij mee kon lopen !

Het tweede stuk was nog redelijk goed te doen, totdat we bij allerlei beekjes kwamen die we, juist ja, moesten oversteken. Dus schoenen uit, broekspijpen omhoog en door het water heen, over glibberige keien die in het water lagen. Een heel avontuur!

Heel af en toe had onze wandelgroep geluk en kwam er een ossenwagen aan met jongetjes van een jaar of 7/8, die ons tegen een paar CUC hielpen oversteken. Daarnaast nog 8 beekjes te voet overgestoken!

Ik moet eerlijk zeggen dat ik blij was dat we af en toe een kleine pauze hielden,  want het zweet liep van alle kanten van je lijf af. Dus echt een tropisch regenwoud klimaat. Bij een van de beekjes, die we later ook over moesten, mochten we even zwemmen.

Ons groepje

Tijdens deze tocht zagen we ook de kleinste kikker van het Caribisch gebied, zie foto.

Soms hadden we geluk en gingen we over met een ossenwagen. 

Aan het einde van de tocht kwamen we Sandro en de kinderen weer tegen, die ergens vlakbij het eindpunt stonden te wachten en het laatste stukje meegingen in de ossenkar.

Kapot, maar zeer voldaan reden we daarna naar onze Casa terug, waar ons een heerlijk maal stond te wachten. Terugkijkend: voor mij de mooiste en meest spectaculaire tocht!!!!!

Relax met ons mee met het laatste gedeelte van onze reis: Varadero: all inclusive om af te sluiten.